[color=EE2C2C]გიორგი ცაბაძე
ჩვენო თბილის ქალაქო
შენი გულის ძგერა მესმის
მთაეწმინდაზე შენთან ერთად ვმაღლდები
ვიცი რაზეც ჩურჩულებენ
შენი თბილი სახლები
შენი ძველი ქუჩები და
შენი ედემ-ბაღები.
შენ ისეთი ლამაზი ხარ,
ავ თვალს არ ენახვები.
ჩვენო თბილის-ქალაქო,
შენმა დარმაც იდარა,
შენ იხარე ოღონდაც,
მე სულ არ მინდა რა.
ვიცი როგორ გაჩნდი ქვეყნად,
კარგად ვიცი, რა ქარცეცხლში გივლია.
ისიც ვიცი - ჯვარზე გაკრულს,
რომ არ დაგიჩივლია.
შვილთა შენთა სიყრმეს ლოცავს
თამარი და ილია.
შენთვის ცოცხლობს ყველა ვინც კი
შენი გამოზრდილია.
ჩვენო თბილის-ქალაქო,
შენმა დარმაც იდარა,
შენ იხარე ოღონდაც,
მე სულ არ მინდა რა.
ვხარობ შენი დღე რომ არის,
მუმლი-მუხას ვხედავ რომ ვერ გერევა,
კარგად ვიცი მეგობარი
მტერში რომ არ გერევა.
ფიანდაზად გვიშლი ჩეროს
და გალობით გვაფხიზლებ,
ფეხზე დგება საქართველო
შენი გულის ძახილზე.
..ჩვენო თბილის-ქალაქო,
შენმა დარმაც იდარა,
შენ იხარე ოღონდაც,
მე სულ არ მინდა რა.
[/color]
Отредактировано eshmakuna (2009-03-25 12:28:12)